W dawnych czasach kobiety nie wyobrażały sobie życia bez efektownej sukni - dawniej stanowiła cały dobytek osobisty młodych dam.

W Baroku był obszerne, bogato zdobione z ekstrawaganckimi kołnierzami. Na cały strój składało się wtedy od kilku do kilkunastu warstw materiałów - jednak tylko zewnętrzna warstwa była nazywana suknią.

Kulminacja w historii sukien nastąpiła w czasie panowania Ludwika XIV - był to czas w którym prym wiodły fantazyjne gorsety tworzone z wikliny, fiszbinów i skóry - by jak najbardziej zwęzić talię. Po rewolucji francuskiej w XIX wieku suknie złagodniały i zostały znacznie zwężone - kobiety nosiły delikatne tuniki, krótkie rękawy, kwadratowe głębokie dekolty. Jednak tuz przed początkiem XX wieku - znów powróciła moda na bajkowe kreacje, pełne przepychu i zdobień.

W latach 20-tych XX wieku prosty krój znów powrócił, suknie miały odsłonięte ramiona i znacznie obniżona talię. Styl chłopczycy wprowadziła Coco Chanel a prócz niej Patou i Lelong - w tym okresie sukienki zastąpiły znacznie spódnice.

Lata 40 i 50 to powrót do kobiecości - znów powróciły zgrabne linie sukienek, które bardzo podkreślały figurę. Style mieszały się ze sobą, zostawiając duże pole na indywidualność. W tym okresie możemy podziwiać suknię Marlin Monroe z "Słomianego Wdowca" - delikatna biała i zwiewna po klasyczną "małą czarną" w której wystąpiła Audrey Hepburn w "Śniadaniu u Tiffaniego" Moda drugiej połowy XX wieku - była niemal tak zmienna jak pogoda. Suknie o trapezowatych kształtach Pierre Cardin, czy długie delikatne suknie inspirowane dalekim wschodem Laurenta.

W latach 90 suknie niestety przegrały wojnę z dżinsami i spódnicami. Dziś zakłada się je na wyjątkowe okazje - dawniej były strojem codziennym, lecz nie da się zaprzeczyć że każda kobieta wygląda w nich zjawiskowo.