Mundury Myśliwskie Szyte na Miarę

MUNDURY MYŚLIWSKIE - SZYTE NA MIARĘ

Mundur myśliwski nie tylko dodaje prestiżu, podnosi rangę organizacji oraz wydarzeń w jakich uczestniczą umundurowani jej członkowie ale też w pewien sposób dyscyplinuje. Każdy mundur, nie tylko mundur myśliwski, wymusza przyjęcie wyprostowanej postawy, dumne uniesienie brody i sprężenie sylwetki. Narzuca pewną formę zachowania się. Dystynkcje zdobiące mundur zobowiązują i zachęcają młodych adeptów do dążenia w doścignięciu starszych kolegów i doskonalenia swych umiejętności. Paradny mundur myśliwski powinien posiadać każdy z członków koła łowieckiego aby móc swoją postawą, wyrażoną także poprzez strój kultywować tradycję i przekazywać ją dalej tak aby nie zginęła kiedyś w mrokach zapomnienia.

Poniżej prezentujemy mundury wykonane dla Zespołu Sygnalistów Myśliwskich Hagard.

Nasza Pracownia Krawiecka ma odpowiednią wiedzę oraz praktykę zdobytą podczas wykonywania strojów galowych dla myśliwych. Zasady ustanowione przez Naczelną Radę Łowiecką, dotyczące kroju i szycia mundurów myśliwskich są nam dobrze znane. Zapewniamy, że mundur uszyty na miarę w naszej pracowni spełni państwa oczekiwania. Będzie on wygodnym i reprezentacyjnym strojem, doskonałym na uroczystą galę, ślubowanie czy świąteczne spotkanie w gronie myśliwych.

* * *

Mundury Myśliwskie - reprezentacyjny charakter stroju, który podkreśla dumę z przynależności do PZŁ

Historia munduru polskich myśliwych ma już ok. 50 lat. Myśliwi obchodzą swoje najbardziej znane święto 3 listopada - Hubertus. Tego dnia jest wspomnienie św. Huberta. Wtedy też myśliwi powinni ubrać strój galowy. Choć to oczywiście nie jest jedyna okazja, kiedy myśliwy ubiera się na galowo. Pogrzeb członka klubu łowieckiego to oddanie honorów w galowym mundurze. Spotkania świąteczne czy oficjalne parady to także okazja wymagająca od myśliwych ubrania się w galowe mundury.

Jak wygląda mundur myśliwski?

W połowie lat 70-tych XX wieku Naczelna Rada Łowiecka zatwierdziła oficjalny wzór munduru myśliwskiego. Inspiracją dla jego estetyki jest żołnierski mundur galowy. Przez kolejne 35 lat nic się nie zmieniło. Modyfikacje zostały zatwierdzone przez Naczelną Radę Łowiecką dopiero w 2009 r. Wzór munduru myśliwskiego jest w pełni sformalizowany, a to oznacza, że nie są dopuszczone żadne odstępstwa.

Oficjalny ubiór członka Polskiego Związku Łowieckiego składa się z marynarki, która jest jednorzędowa. Do tego musi być zapinana na cztery guziki rogowe. Spodnie mają prosty fason. Całość utrzymana jest w kolorze ciemnozielonym. Do munduru należy zawsze ubierać białą koszulę oraz zielony krawat. Na krawacie może być umieszczone jedynie logo Polskiego Związku Łowieckiego. Stój uzupełniają czarne buty oraz czarne skarpetki lub w kolorze ciemnozielonym. Na ramieniu myśliwego umieszczony jest ozdobny sznur.

Jeżeli chodzi o mundur myśliwski kobiet, to zasadniczo nie ma wielkiej różnicy. W marynarce nie ma piersiówki, za to występuje zaszewka na biust. Kobiety, zamiast spodni mogą nosić gładką spódnicę o prostym kroju, o długości takiej, aby zakrywała kolana.

W przypadku galowego munduru myśliwskiego nie można stosować żadnych innych dodatków czy modyfikacji. Nie można nosić rozpiętego kołnierzyka. Wszelkiego rodzaju odstępstwa od normy nie są akceptowane i są traktowane jako faux pas.

Mundur myśliwski jest charakterystyczny i jednolity dla danej formacji.

Dystynkcje w mundurach myśliwskich

Na kołnierzu munduru myśliwskiego znajdują się dystynkcje, które określają pozycję myśliwego w hierarchii. Łowczym Krajowym jest prezes NRŁ. Posiada on złotą dystynkcję. Jest to stylizowana gałązka jedliny z szyszkami. Do tego występuje obszycie kolorem karminowym. Członkowie honorowi Polskiego Związku Łowieckiego, a także członkowie organów krajowych również posiadają złotą dystynkcję. Znajduje się na niej gałązka jedliny z szyszkami, przy czym obrzeże ma kolor dystynkcji.

Jeszcze inaczej wyglądają dystynkcje Członków Stałych Komisji Problemowych Naczelnej Rady Łowieckiej. Na ich dystynkcji znajduje się gałązka jedliny, tyle że bez szyszek. Obszycie również ma kolor dystynkcji.

Prezes Okręgowej Rady Łowieckiej oraz Łowczy Okręgowy ma srebrną dystynkcję, na które znajduje się gałązka jedliny z szyszkami. Występuje też obszycie w kolorze karminowym.

Wszyscy członkowie organów okręgowych PZŁ mają srebrną dystynkcję, na której znajduje się gałązka jedliny z szyszkami. Również obszycie ma kolor dystynkcji.

Zieloną dystynkcję mają prezesi kół łowieckich, a także łowczy kół łowieckich. W ich przypadku gałązka jedliny i szyszki, a także obszycie mają kolor zielony.

Pozostali członkowie PZŁ mogą nosić zieloną dystynkcję przedstawiającą gałązkę jedliny bez szyszek.

Po wygaśnięciu danej funkcji prawo do noszenia dystynkcji pozostaje, przy czym dystynkcje różnią się wówczas brakiem obszycia.

Odznaczenia na mundurach myśliwskich

Do galowego stroju myśliwskiego należy przypiąć odznaczenia czy znaki organizacyjne. Medal Świętego Huberta należy nosić na szarfie, na szyi. Dopuszczalne jest też wpięcie go nad wpustem kieszeni.

Złom myśliwski przywieszany jest na wysokości 3 cm nad wpustem kieszeni. Wszelkiego rodzaju odznaczenia łowieckie, a także baretki przywiesza się 1 cm nad wpustem kieszeni. Natomiast do lewej klapy wpina się odznakę Polskiego Związku Łowieckiego, a do prawej klapy wpina się odznakę koła bądź klubu łowieckiego.

Myśliwi swoje mundury zakładają nie tylko podczas swojego oficjalnego święta, ale również na pogrzebach. Gdy idą pożegnać innego członka myśliwskiej braci oddają honory ubrani galowo. Bardzo często na grobie umieszczają valery (z łac. vale ramusculum, czyli gałązka pożegnalna). Ich umieszczenie na grobach to wyraz szacunku dla osób, które przeszły na wieczną łowę, ale też hołd dla natury, którą myśliwi tak bardzo cenią. Valere powinna być odlana z brązu.

W święto zmarłych należy umieścić na grobie myśliwego jedlinę lub świerczynę (obok valery).

Medal Świętego Huberta i inne odznaki myśliwskie

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych odznaczeń noszonych na mundurach myśliwskich jest Medal Świętego Huberta. To wyjątkowe odznaczenie symbolizuje nie tylko pasję i zamiłowanie do łowiectwa, ale również szacunek dla przyrody i jej ochrony. W Polsce odznaczenia na mundurach myśliwskich są bardzo ważne, ponieważ pełnią funkcję wyróżnienia i rozpoznawalności.

Oprócz Medalu Świętego Huberta, w Polsce popularne są również odznaki myśliwskie, które są oznaką przynależności do Polskiego Związku Łowieckiego. W naszym kraju jest to bardzo zrzeszenie, które łączy osoby zainteresowane łowiectwem, pracą w terenie oraz ochroną przyrody. Przynależność do tego związku jest sporym wyróżnieniem, a posiadanie odznak myśliwskich to zaszczyt i honor.

Wielu myśliwych, którzy zdecydowali się poświęcić swoje życie dla łowiectwa, otrzymało również odznaczenia państwowe za swoją służbę. Dlatego na mundurach obok odznak myśliwskich możemy często zobaczyć także krzyże, medale, czy odznaki wojskowe, które są symbolem wkładu i poświęcenia dla kraju.

Odznaczenia na mundurach myśliwskich są nie tylko wyróżnieniem i symbolem pasji, ale również świadectwem przywiązania do związku myśliwskiego, szacunku dla natury oraz służby dla kraju. Używanie uprzejmego i kulturalnego języka to ważne elementy w kontaktach między ludźmi i warto o tym pamiętać, zwłaszcza gdy mówimy o kwestiach, które są dla nas tak ważne jak łowiectwo i ochrona przyrody.

Historia powstania munduru myśliwskiego - ciekawostki od pradawnych czasów

Znane z odkrywanych w jaskiniach, malowideł naściennych, prehistoryczne łowy to najstarszy przykład tworzenia się zorganizowanych grup ludzi współpracujących ze sobą w celu albo ochrony życia, albo zapewnienia pożywienia i ubrania sobie, rodzinie czy większej społeczności, w jakiej przyszło im żyć.

Można rzec, że spośród wszelkich ugrupowań to grupy łowieckie mają najstarszą historię w dziejach ludzkości.

Jest ona starsza niż historia wojska czy innych organizacji mundurowych. Już choćby tylko z tego powodu warto poznać bliżej zarówno dzieje łowiectwa, jak i ludzi, którzy tym się zajmują do dnia dzisiejszego. Myślistwo, uprawiane od wieków z czasem nieco zarzucone na rzecz hodowli i upraw z biegiem czasu stało się elitarną rozrywką królów i możnych. Dziś także jest to hobby dla wybranych.

Wraz z tworzeniem się organizacji plemiennych a co za tym idzie hierarchii społecznej, zwierzynę łowną oraz jej środowisko naturalne niepisanym prawem włączono w obszar własności panującego. A z upływem lat statutem królewskim ustanowiono prawo do polowań i własności terenów łownych jako wyłączną własność króla zwaną Regalami Łowieckimi.

Można by tu polemizować czy panujący władca rzeczywiście miał prawo „zawłaszczyć” dla siebie las i żyjące tam zwierzęta. Posiłkując się historią amerykańskich bizonów, można jednak dostrzec jakie szkody przynosi ogólnodostępne, bezwładne i bezmyślne polowanie wyłącznie w celach zarobkowych. Zatem królewskie łowy, choć były jedynie rozrywką możnych, przyczyniły się także do stworzenia pewnych, trwających do dziś tradycji, które w XVIII wieku ewoluowały i objęły swym zasięgiem ochronę zwierząt zagrożonych wyginięciem oraz dbałość o środowisko ich życia.

Pomimo tego, iż polowania przyciągały grupy sympatyków tej wyjątkowej rozrywki, dostępnej dla ludzi odważnych i wytrwałych to przez całe lata nie określali oni siebie ani strojem, ani przynależnością do oficjalnej grupy.

W XIX wieku, w objętej zaborami Polsce, wychodziła już na rynek fachowa literatura dotycząca łowiectwa, a prawo uregulowało kwestie sporne dotyczące polowań na własnym terenie.

Dopiero jednak niepodległe państwo Polskie dało swym myśliwym możliwość zawiązania oficjalnej grupy, posiadającej własny statut i mundur. A od czasów powojennych nie trzeba już być właścicielem terenu łowieckiego, aby móc polować. Warunkiem jest przynależność do koła łowieckiego oraz przejście inicjacji, która jest bardzo ciekawym tradycyjnym obyczajem.

Myśliwym zostać może jedynie ktoś, kto wie, jak bardzo los człowieka jest uzależniony od życia zwierząt. ktoś, kto potrafi wykazać się odwagą i charakterem, ale też pokorą wobec potęgi natury.

Stąd też tradycja myśliwskiego umundurowania. Mundur, określający daną organizację pozwala godnie ją reprezentować oraz wyróżnić jej członków na tle innych grup i formacji. Pierwotnie wzór uniformu myśliwskiego zrodził się już w przedwojennej Polsce. Jednak działania wojenne odsunęły zamysł stworzenia go na dalszy plan. Kolejny raz próbę ujednolicenia stroju łowczych podjęto w latach siedemdziesiątych XX wieku. Ostateczny wygląd munduru ukształtował się po 2000 roku.